Sinds een maand heb ik een eigen Twitteraccount en ik
moet bekennen dat het elke dag moeilijker en moeilijker wordt om mijn
smartphone weg te leggen, zeker buiten handbereik. Ik heb in het
verleden gerookt, dus ik zal wel vatbaar zijn voor verslavingen, maar
toch...
Ik ben bezeten - dus niet verslaafd ;-) - van alles wat met
politiek en actualiteit te maken heeft en Twitter is het sociale medium
bij uitstek geworden om mijn honger hierin te stillen. Ik moet mijn
tijdlijn maar even bekijken om weer mee te zijn met het laatste nieuws,
de reactie van een politicus op een tweet van een andere politicus,
politicologen die zich mengen/moeien, journalisten die hun zegje willen
doen, en ga zo maar voort. Het nadeel van Twitter is dan weer dat er ook
veel bagger op te lezen valt. Iedereen mag namelijk tweets de ether
insturen, volkomen terecht trouwens, maar omdat het een online medium
betreft zijn velen niet altijd even fijnbesnaard, te meer omdat je je
volledig kan verschuilen achter een fictieve identiteit en je dus geen
verantwoording hoeft af te leggen. Je kan het wat vergelijken met
verkeersagressie. Er wordt op de weg heel wat afgetoeterd en obscene
gebaren gemaakt, simpelweg omdat menig chauffeur zich veilig voelt in
zijn afgesloten cocon. Weinigen stappen echter uit om de confrontatie
daadwerkelijk aan te gaan. Ik doel hier uiteraard op de woordelijke
discussie, geweld is ten allen tijde uitgesloten.
Maar
vaak is Twitter op een vrijdagavond toch stukken beter dan een film,
zeker gezien het niveau dat Hollywood de laatste jaren op ons scherm
tovert. Én Hollywood beschikt niet over Joël De Ceulaer. Jawel, u leest
het goed, ik doel wel degelijk op de senior writer van De Morgen.
Joël De Ceulaer is licentiaat in de Germaanse filologie (KULeuven) en
kandidaat in de Wijsbegeerte (KULeuven). Van zo iemand mag je dus wel
wat niveau verwachten. En hij stelt gelukkig niet teleur...
Vooral de discussies
tussen hem en het N-VA kamp doen je smachten naar een zak popcorn. De
journalist voelt zich als een vis in het water op Twitter en lijkt er
plezier in te scheppen om af en toe eens een steek toe te dienen aan de
iets rechtsere tweeps onder ons. Maar daarbij altijd onderbouwd en nooit
onder de gordel. Wat hij als reacties krijgt is vaak een heel ander
verhaal, maar elke schunnige tweet, belediging en argument (als die er
dan als eens zijn) pareert hij vakkundig. En dit tot ergernis van zijn
tegenstanders. Je krijgt hem gewoonweg niet onder tafel getweet.
Ik
ben het vaak niet eens met Joël De Ceulaer, dus ja, ik heb ook wat
rechtse trekjes, maar dat hoeft ook niet. Tussen al het Twittergeweld is
hij een verademing.
Neem het van mij aan, het is veel beter en onderhoudender dan Thuis of Familie...
Nick Mertens
12 oktober 2016
P.S.
Aangezien ik helaas niet beschik over dezelfde eruditie als Joël De
Ceulaer, is het voor mij dagelijks een bitterharde strijd om wat volgers
bij te krijgen. Dus lieve lezers, volg @gezanick. Dank bij voorbaat :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten