vrijdag 17 oktober 2014

Met handen en voeten gebonden

Vlaams parlementslid Mercedes Van Volcem (Open Vld) tweette gisteren over de hetze omtrent federaal staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken hetvolgende: 'De uitspraken van Theo Francken kunnen niet door de beugel. Als liberaal keur ik dat expliciet af. Wat mij betreft moet hij vervangen w.'

Het duurde niet lang of de tweet werd door haar verwijderd, volgens Van Volcem zelf 'op vriendelijk verzoek' van Open Vld-vicepremier Alexander De Croo. De partij zelf wenste over deze zaak geen commentaar te geven.

Sven Ornelis liet op Twitter blijken dat hij nogal verontwaardigd was dat parlementsleden hun eigen mening niet mogen verkondigen: 'Jammer dat @MercedesVVolcem een tweet met een mening vd leiding v @openvld moet verwijderen. Meningen zijn toch vrij? Neen?'

Wel neen, België is immers geen democratie, maar een particratie.

Vorige week verscheen het boek De trukendoos van de Belgische particratie. Een Europese schande (Pelckmans, 285 blz.) van professor-emeritus politologie Wilfried Dewachter. Volgens hem heeft de particratie de Belgische democratie verziekt. Een niet-verkozen koning en een handvol partijvoorzitters besturen ons land, het is a way of life geworden in België.
En dit terwijl de Belgische grondwet eigenlijk met geen woord rept over politieke partijen. Juridisch zijn in ons land de politieke partijen onbestaande. En toch bedrijven zij hun eigen politieke praktijk, besturen zij met hun feitelijke grondwet het land.

Onze Belgische parlementsleden zijn namelijk met handen en voeten gebonden aan hun partij. Dit gebrek aan zelfstandigheid is het gevolg van het feit dat volksvertegenwoordigers hun parlementszetel te danken hebben aan hun partij en niet aan hun aantal stemmen. In vele andere landen zoals bijvoorbeeld Groot-Brittannië, Frankrijk en de Verenigde Staten van Amerika hanteert men het meerderheidsstelsel. In dit systeem worden de zetels toebedeeld volgens het aantal stemmen dat een politicus haalt. Daar is elke verkozene een parlement op zich.

In ons land dus niet. Het resultaat in België is een steeds moeilijker functionerende parlementaire democratie in een almaar meer knellende particratie.
 
De particratie schakelt finaal de democratie uit... 

Titel boek : De trukendoos van de Belgische particratie
Subtitel boek : Een Europese schande
Auteur : Wilfried Dewachter
Uitgever : Pelckmans
Aantal pagina's :285
Prijs : 21.5 €
ISBN nummer : 978 90 289 7972 7
Uitgavejaar : 2014
Nick Mertens
17 oktober 2014

maandag 26 mei 2014

Ceci n'est pas une victoire

De dag na de moeder alle verkiezingen lijkt het wel alsof de N-VA de grote verliezer in plaats van de grote winnaar is. Meer dan 30% halen op zowel Vlaams als federaal niveau is in België geen reden om te feesten, integendeel.

De Franstaligen en ook Mark Eyskens waren er als de kippen bij om te zeggen dat er ook een alternatieve meerderheid mogelijk was zonder de N-VA. Ook op Vlaams niveau is een tripartite CD&V, Open VLD en SP.A mogelijk.

Feit blijft dat je met deze alternatieve meerderheid wel de grootste partij van het land uitsluit van regeringsdeelname. Ze geeft weliswaar ook een legitieme meerderheid, maar is ze democratisch? Tegenstanders zullen zeggen van wel, één op de drie Vlamingen denkt hier waarschijnlijk anders over. 

Mag democratie een optelsom van kleine partijtjes zijn om de grootste buitenspel te zetten? Wordt er op deze manier wederom geen cordon sanitaire rond een Vlaamse meerderheid gevormd? En moet in een gezonde en moderne democratie de koning nog wel een rol spelen bij de federale regeringsonderhandelingen? Een koning die niet gekozen is door het volk maar 'geluk' heeft gehad in het juiste gezin te zijn geboren? 

In de VTM-reeks Cordon overwon het regime. Wordt fictie werkelijkheid?

Nick Mertens
26 mei 2014