donderdag 26 april 2012

Over verdeeltaksen en journalistiek

Van bepaalde dossiers maakt de politieke wereld graag een karikatuur, zeker als hen dit extra stemmen kan opleveren. Zo ook met de verdeeltaks.

Omdat ik beroepshalve dagelijks te maken krijg met de heffing van verdeelrechten, wil ik toch graag even verduidelijken waar dit dossier echt om draait.

Eerst en vooral is de benaming 'Miserietaks' een foutieve term die wat misbruikt is door de politiek en vooral de SP.A en de oppositie om aan dit dossier wat extra drama toe te voegen.

Want wat is de verdeeltaks juist? De verdeeltaks - of verdeelrechten zoals ze in het notariaat noemen - zijn de registratierechten die betaald dienen te worden wanneer mensen uit onverdeeldheid treden, dus niet alleen bij een echtscheiding. Ook twee niet-gehuwde mensen die samen iets gekocht hebben dienen bij overname van het onroerend goed door één van beiden deze verdeelrechten te betalen. Dit kunnen niet-gehuwde partners zijn, maar ook bijvoorbeeld twee broers die samen een opbrengsteigendom hadden aangekocht. Dus dat dit enkel bij echtscheiding of erfenis dient betaald te worden is dus foutief.

Mijn inziens moet dit zelfs bij erfenis niet betaald te worden zoals De Standaard in zijn artikel hieromtrent aanhaalde. Bij een erfenis worden immers successierechten en geen verdeelrechten geheven. Wat wel kan gebeuren is dat twee broers een onroerend goed in onverdeeldheid erven van hun ouders, en één van beide broers nadien het onroerend goed geheel overneemt. Dan zijn op deze transactie verdeelrechten van toepassing, maar dus enkel omwille van de uit onverdeeldheid treding, en niet omwille van de erfenis.

Hoeveel bedroegen deze verdeelrechten vroeger? 1% op de totale waarde van het onroerend goed wanneer de onverdeeldheid kwam op te houden te bestaan (dus één iemand neemt het onroerend goed volledig over). Waren er bijvoorbeeld drie broers en twee ervan namen het deel over van hun derde broer, dan kwam de onverdeeldheid niet ophouden te bestaan, en werd er 1% geheven op de waarde van het overgedragen deel.
Volgens wat ik uit politieke kring en de pers heb mogen vernemen neem ik aan dat deze tarieven dus verhoogd zullen worden naar 2,5%, met compensatie van bijkomende sociale verminderingen, wat ik alleen maar kan toejuichen.

Het bovengaande had ik dan ook overgemaakt aan de redactie van De Standaard. Niet om het betreffende artikel aan te vallen of te bekritiseren, maar gewoon om extra duiding te geven, ook naar hun lezers toe.
Tot nu toe heb ik daarop geen reactie gekregen.

En dat brengt mij dan weer tot de rol die vandaag de dag de pers in ons land speelt. Naar mijn mening volgt de pers in hun verslaggeving te slaafs de politiek, ook de kwaliteitskranten. En ik ben niet de enige die de laatste tijd het proces van de pers maakt. De enige die naar mijn mening de dans wat omspringt is Knack. Hun artikels zijn niet altijd politiek correct, maar wel waarheidsgetrouw, en is dat niet de bestaansreden van pers en journalistiek, eerder dan enkel maar een spreekbuis van de politiek te zijn?

Beroepshalve heb ik bij cliënten niet echt weerstand gevoeld bij de verhoging van de verdeelrechten. Wel zo bij de opgegooide verhoging van de successierechten door de SP.A. Want de successierechten zijn de echte miserietaks, en zo mogelijk de grootste asociale belastingheffing in ons land. Onrechtstreeks wilde de SP.A deze asociale belasting dus nog wat verhogen, begrijpe wie begrijpe kan?

De term 'miserietaks' is dus wat kort door de bocht en dekt niet de hele lading. Omdat onze kwaliteitspers nalaat dit toch wat te nuanceren en in het juiste kader te plaatsen, doe ik het dan maar. Maar eigenlijk zijn er anderen die hiervoor betaald worden.

Journalisten, doe navraag en toets je artikelen bij deskundigen. Het zal de kwaliteit en de appreciatie naar de pers toe enkel maar ten goede komen.

Nick Mertens
26 april 2012